Και περιμένουμε
Εφτά η ώρα το απόγευμα
Έχοντας πιει όσο γίνεται να πιει κανείς μέχρι της εφτά η ώρα το απόγευμα και παίζοντας χαρτιά μέσα στο κατακαλόκαιρο
Και περιμένουμε, πάντα
Μιλώντας για ξένες γυναίκες, για ξένες νύχτες
Περιμένουμε
Μιλώντας για πράγματα που στην ουσία δεν έχουν να κάνουν το παραμικρό με εμάς
Περιμένουμε αλλά δεν ξέρουμε τι
Πέρα κάτω η Αφρική καίγεται, το γρασίδι μεγαλώνει στα σπασμένα τσιμέντα και ο θεός δεν πρόκειται να χτυπήσει ποτέ την πόρτα μας
Τίποτα δεν κρατάει τα όνειρα μας, μόνο βρώμικοι επίδεσμοι
Ερασιτέχνες αλκοολικοί
Ψεύτες εραστές
Συνειδητά ανόητοι
Αφήνομαι το βράδι σε ξένα χέρια γυναικεία, χέρια πιο ζεστά
Κατά φαντασία ερωτευμένος
Κατά φαντασία αγαπημένος
Μέσα σε υγρά δωμάτια, ανάμεσα σε πόδια γυναικών
Πονάει η πλάτη μου
Νυστάζω
Φταίει το ποτό
Φταίνε τα χαλασμένα ασανσέρ και η σκόνη από τα δημόσια έργα
Φταίνε τα πλαστικά μπούτια των κοριτσιών, Σάββατο ξημερώματα σε ένα περίπτερο
Φταίνε τα βιαστικά γαμήσια που κάναμε –η αυτά που θα θέλαμε να κάνουμε
Φταίνε οι μαυρισμένοι ώμοι της Ευδοκίας που λάμπουν στον καύσωνα, ένα πρωί στην Νάξο
Φταίνε οι μέτριοι έρωτες και τα αηδιαστικά ερωτόλογα
Φταίει η φάτσα μου στον καθρέφτη
Φταίει το ποτό
Φταίει ο θεός
Όχι εγώ.
